[Gal Anonim]

Mnie się z przyjemnością rozmawia na ten temat, więc przepraszam z góry ludzi, którzy już widzieli moje wynurzenia na temat Wieśka 3, ale zaczęło się to bardzo niewinnie, a koledzy pociągnęli temat i nie mogę się powstrzymać. :P Także ponownie, jak ktoś jest zły za offtop to proszę o przeniesienie do odpowiedniego tematu. (Nie chce sam zaczac tam odpisywać, bo potem może przenoszenie byc skomplikowane i zrodzic chaos. :P)

I jeszcze pluszowy disclaimer: jeśli komuś super fajnie się gra w Wieśka 3 i kocha - to super - nic nie poradze, przepraszam, ale bardzo szanuje czyjeś odmienne gusta. Bardzo, bardzo przepraszam, ale taki już jestem. :p

(30-07-2019, 08:56)Huntersky napisał(a): No spoko, ale co robi Geralt w książkach - jeździ od wsi do wsi na koniu, rozmawia z ludźmi, podejmuje trudne decyzje, zabija potwory bronią białą, pije eliksiry, rzuca proste czary. Jak wygląda rozgrywka? Hm, brzmi zupełnie jakby była zbudowana dla Geralta. :P

Chodzi mi o unikalność tej rozgrywki. Porównaj sobie np. gry o Spider-Manie z innymi zręcznościówkami. Przez to, że mamy doczynienia z wyjątkową postacią gejmplej ma jednak ten wyjątkowy sznyt, którego nie będzie miała gra, która nie jest o Spider-Manie. Gra o Geralcie tego nie ma. Tj. może nie wyrażam się dość jasno, bo to myśl, która pojawiła mi się w trakcie tej rozmowy, także przepraszam, jeżeli zmulam, ale chodzi o to, że to trochę jak z tym, że każdy kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt jest kwadratem. :P Ten styl rozgrywki pasuje od Wiedźmina, ale pasowałby też do [każda inna postać wojownika, który używa czarów i eliksirów]. Styl gry Spider-Manem pasuje tylko do gry ze Spider-Manem. I wydaje mi się też, że przez to, że jest grą o Spider-Manie to ta rozgrywka jest głębsza, bo może się skupić na cyzelowaniu detali bycia tym bohaterem.

Sedno było takie, że Badus sugerował, że narzekanie na narzuconą postać Geralta to jak narzekanie na narzuconą postać Spider-Mana. No, a ja uważam, że nie to samo - z różnych powodów. Między innymi z różnicy gatunku i stylu gry, co się przejawia tym, że gra nie jest rozgrywką tak zbudowana pod Geralta, jak gry o Spider-Manie pod Spider-Mana.

Cytat:Otwarty świat więc nie tylko wpływa na immersję i atmosferę (co dla mnie ma na przykład spore znaczenie, bo uwielbiam zwiedzać tamte krainy), ale też lepiej oddaje specyfikę bycia wiedźminem.

Teoretycznie tak. Tj. ja się zgadzam. Tylko, że w momencie, kiedy gra: 1) kładzie tak duży nacisk na fabułę (do tego sugerującą presję czasu); 2) ma mocno statycznego bohatera, którego kształtowanie jest bardzo ograniczone to ta immersja jest IMO bardzo powierzchowna, bo świat jest fasadą i tylko scenografią, a nie światem, w którym naprawdę można się zanurzyć i rozpłynąć.

Cytat:Strasznie przyczepiłeś się słówka RPG, byłbyś zatem spokojniejszy, gdyby na pudełku było napisane "action-adventure"? Lub "Open World Quest Solving Action and Dialog Based Game"? ;)

Może masz racje i jest to trochę pedantyczne z mojej strony. :P Ale to chyba wynika nie z tego, że potrzebuje sobie koniecznie definiowac gatunek gry, tylko z tego jak prezentuje się rozgrywka. Jak na grę akcji walka jest za płytka i zbyt prostacka, jak na grę logiczno-detektywistyczną także (bo przecież questy to chodzenie po sznurku). To w sumie po prostu interaktywny film, jak gry Telltale tylko z większą interaktywnością. :P Wiedźmin 3 to przygodówka, i spoko. Acz moje mówienie o gatunku RPG nie wynika z tego, że jak ktoś mówi, że Wiesiek to RPG to od razu musi koniecznie mięc wszystkie x cech RPG. Bardziej chodzi mi o to - co też już pewnie powtarzam po raz setny więc sory ;P - że gra stoi w dziwnym rozkroku pomiędzy byciem RPG, przygodówką i ołpenłorldem-sandboksem. IMO ostatecznie to się nie dodaje.

Cytat:Deus Ex to raczej kiepski przykład kształtowania własnej postaci (zdefiniuj na czym to Twoim zdaniem w ogóle powinno polegać)

I tak, i nie. JC Denton jest postacią osobowościowo dość ograniczoną, ale można ją kształtować w klasyczne sposoby rozgrywką - np. może być żyjącym w cieniu zabójcą, niewidzialnym pacyfistycznym hakerem, czy brutalnym komandosem. Podobnie w Gothicu, który nie jest super głębokim RPG. Właściwie to jest nawet trochę takim głębokim hack'n'slashem - w sumie to chyba taki najlepszy pierwowzór Wieśka. :D Kształtowanie Geralta i dialogami, i rozgrywką jest bardzo ograniczone.

Cytat:ale zastanawiam się, czy Mass Effect albo KotOR jest lepszym (nie grałem w Tormenta i Gothica, ale w Skyrima już tak - tylko Wiesiek raczej nie aspiruje do bycia kolejnym Skyrimem). Bo owszem, możesz stworzyć swoją postać, nadać jej nawet wygląd, ale koniec końców, bohaterem i tak jest Revan/Shepard, a wszelkie działania podejmowane przez gracza i tak prowadzą go do tych samych lokacji i momentów w fabule - oczywiście pewne składniki będą zmodyfikowane przez wybory gracza, ale hm, tak samo to działa w Wiedźminie.

No właśnie - struktura fabuły niby pozostaje taka sama, ale jednak bohater gracza, który ją przeżyje może być diametralnie inny. Nie mówię, że to super złożone zmiany, ale już wystarczy fakt, że w takim KOTOR w połowie gry jeden gracz będzie naiwnym idealistycznym Jedi, a inny stojącym nad mroczną przepaścią Sithem robi różnice.

(30-07-2019, 10:04)patyczak napisał(a): Kiedy namiętnie grałem w te wszystkie Baldursy, Fallouty, Icewindy i Planescape'a, to dla mnie wyróżnikiem tych gier świadczącym o gatunku było nastawienie na fabułę (+ tona tekstów i dialogów), konstrukcja oparta na zadaniach głównych oraz pobocznych i przede wszystkim rozwój postaci - punkty doświadczenia, levelowanie, zdobywanie nowych umiejętności i ekwipunku. Odgrywałem historię, ale w tym zdaniu ważniejsza była HISTORIA niż ODGRYWANIE.

Myślę, że pytanie jest takie: ważniejsze było to, że jest historia, czy to, że to jest TWOJA historia? Bo jest przecież dużo gier z dobrą fabułą i dużą ilością tekstu, które nie są RPGami. Jest na przykład cudowne THE LONGEST JOURNEY, które ma piękną, złożoną fabułe opowiadającą historię April Ryan.

Pewnie, to może jest subiektywne, ale ja lubię RPG właśnie za to, że to ja odgrywam historię. Twoja historia w Falloucie to nie jest przecież moja historia w Falloucie. Twój Przybysz z Krypty to nie mój Przybysz z Krypty. Geralty są przynajmniej w 80-90% takie same.

Głosem Makkonaheja: "Przybysze z Krypty się zmieniają, a Geralty pozostają takie same." :)

Cytat:I myślę, że gra dająca pełną dowolność w rozwoju bohatera i prowadzeniu jego losów zawsze będzie stratna pod względem narracji i fabuły - jak Skyrim.

No słyszałem ten argument od Quaza ostatnio. Ale IMO to nie jest binarne, jak pokazuje wiele przykładów gier (gry Bioware, Planescape, itp.). To nie jest tak, że albo tworzysz bohatera od zera z czystej kartki, albo musisz mieć gotowego bohatera w 100%. Tu też przecież jest miejsce na różne opcje - vide przykłady padające wcześniej, które prezentują różnego rodzaju dowolność w kszałtowaniu bohatera.

Cytat:Uwielbiam trzeciego Wieśka właśnie za to, że Geralt już jakiś jest, że jest bardzo konkretny, że jestem raczej widzem niż kreatorem. Wolę się utożsamić w istniejącym bohaterem i odgrywać jego historię niż wymyślać sobie własnego.

Ja też go za to lubię - że jestem widzem nieźle napisanego serialu. No ale właśnie wolałbym, żeby to był serial-serial, a nie serial z drewnianymi aktorami 3D, w którym co jakiś czas muszę wciskać kombinacje klawiszy, żeby oglądać dalej. :p

(30-07-2019, 11:01)Gieferg napisał(a):

Cytat:Mało kto podejrzewam, że grał w Wiedźmina 3, bo to gra o Geralcie

Grałem w Wiedźmina (1-2-3) dlatego, że to gra o wiedźminie.

"Mało kto + Gieferg" - dopiszę potem, żeby podkreślić Twóją przynależność do tego grona. ;)

Cytat:

Cytat:że jej mechaniki nie są tak zbudowane, żeby sprawić byś poczuł się jak najbardziej jak Geralt

Przede wszystkim fabuła jest tak zbudowana.

Tak jest.