[nawrocki]

Martwy i pogrzebany (1981)

Film ma znakomite otwarcie - nadmorska miejscowość, w tle spokojna muzyka, spacerujący po plaży fotograf, który natyka się na miejscową piękność, oferując jej sesję zdjęciową. Po krótkiej wymianie uprzejmości kobieta oferuje mu seks, na co ten się ochoczo zgadza.

Spoiler

Nagle znikąd pojawiają się miejscowi, w brutalny sposób atakują fotografa, przywiązują go do pala i podpalają żywcem.

Po takim openingu wiedziałem, że film poniżej pewnego poziomu nie zejdzie. I faktycznie nie schodzi. Sherman, autor wcześniejszej o kilka lat "Linii śmierci", znał się na swoim fachu. Film ma odpowiednio upiorną atmosferę, przywodzącą na myśl niektóre z opowiadań Roberta Aickmana ("Ringing the Changes" chociażby) czy też Lovecrafta, a małomiasteczkowy klimat kojarzy się z "Miasteczkiem Salem". Sceny morderstw są odpowiednio brutalne (za efekty odpowiadał Stan Winston) a pomysł na fabułę dość oryginalny i groteskowy, do tego opowiedziany ze stuprocentową powagą, w bardzo dobrym tempie, oferując niezłe jak na tamten okres twisty fabularne.

Spoiler

Całość to tak naprawdę wariacja na temat zombie, choć temat jest ugryziony z zupełnie innej strony niż zazwyczaj, a główny bohater to protoplasta postaci Willisa z "Szóstego zmysłu"

Na pewno warto sprawdzić, zwłaszcza, jeśli ktoś lubi horrory z tamtego okresu.

[OGPUEE]

Zew krwi (2020) - niech mi ktoś wyjaśni, czemu w 2020 roku nie można zatrudnić do filmu prawdziwych zwierząt tylko zastępuje się komputerowymi pacynkami, które za chwilę się zestarzeją? A w dodatku psy są mocno ekspresyjne. W filmie to się ostro gryzie. Już bardziej by pasowało, gdyby to był w całości komputerowy film. Szczególnie, że plenery są prawdziwe (albo na takie wyglądają). Ale nie powiem, momentami CG jest na dobrym poziomie.


A sam film całkiem przyjemny. To wciąż kino familijne (kręcone przez reżysera kilku animacji Disneya) z przewidywalnymi zwrotami, jednak dobrze się oglądało. Całkiem dobry Ford.

7/10 

[Gal Anonim]

(06-08-2021, 00:38)OGPUEE napisał(a): Zew krwi (2020) - niech mi ktoś wyjaśni, czemu w 2020 roku nie można zatrudnić do filmu prawdziwych zwierząt tylko zastępuje się komputerowymi pacynkami, które za chwilę się zestarzeją?

Pewnie taniej, prosciej i bezpieczniej.

[Mental]

OGPUEE napisał(a):niech mi ktoś wyjaśni, czemu w 2020 roku nie można zatrudnić do filmu prawdziwych zwierząt

Pamiętasz taki serial Michaela Manna "Luck"? Na planie zdechły im trzy konie. Oficjalnie był to powód do anulowania produkcji w trakcie kręcenia drugiego sezonu.

[simek]

Otóż to: po cholerę zatrudniać prawdziwe zwierzęta, jeszcze któreś zdechnie i będzie smród, więc lepiej zrobić je CGI i przeżyć to, że paru purystów będzie narzekać.

[OGPUEE]

(06-08-2021, 08:03)Mental napisał(a): Pamiętasz taki serial Michaela Manna "Luck"? Na planie zdechły im trzy konie. Oficjalnie był to powód do anulowania produkcji w trakcie kręcenia drugiego sezonu.

Pamiętam, jak i powód oficjalnej kasacji. I domyślam się, że do upowszechnienia się CGI-zwierzą przyczyniły m.in. te wszystkie rakowe stowarzyszenia od zwierząt.

[Kryst_007]

Noc myśliwego (1955, reż. Charles Laughton)

Jeden z tych niewielu amerykańskich czarno-białych filmów, które z tłumu innych Hollywoodzkich produkcji tamtych czasów wyróżniają się innowacyjnością i dzięki czemu mają trwałe miejsce w podręcznikach dla filmoznawców. Nic dziwnego, że do tej pory cieszy się takim statusem, bo film nawet po tych 65 latach wizualnie gniecie i kompletnie angażuje od pierwszej do ostatniej minuty. Patrząc na poszczególne sceny da się zresztą zauważyć jak wiele uznanych twórców od tamtego czasu podpatrzyło od Laughtona - począwszy od Lyncha aż do Astera.

Świetna jest już właściwie sama fabuła - cyniczny kaznodzieja i naciągacz dowiaduje się przypadkiem od współwięźnia, który za moment ma zostać stracony o ukrytych przez niego pieniądzach z napadu. Żeby wejść w ich posiadanie decyduje się po wyjściu zyskać zaufanie jego rodziny i zająć jego miejsce Pana Domu. Cała ta historia jest tu sprawnie opowiedziana i człowiek nic, tylko się pochłania to co na ekranie i jest ciekaw jak daleko antagonista się posunie. Mimo tej całej obecnej przez lwią część filmu pesymistycznej otoczki jest i ciut miejsca na subtelny humor. Dobrym zabiegiem jest także pokazywanie tego wszystkiego z perspektywy nieufnego dziecka i nadanie historii cech baśni o złym wilku i dwójce niewinnych dzieci (kurde, jednak nie doceniam sekcji komentarzy na Filmwebie).

Robert Mitchum portretuje tu być może najbardziej antypatycznego kaznodzieję w kinie obok Eliego Sundaya z "There Will Be Blood". Jego Harry Powell to postać wyjątkowo odrażająca, ale przy tym posiadająca obezwładniającą charyzmę. Gra tu skończone bydle, ale w zupełnie inny sposób niż te parę lat później w "Przylądku strachu". To tylko świadczy o tym jaki to był genialny, acz jak widzę niesłusznie zapomniany po latach aktor. Warto tu też poświęcić parę słów Lilian Gish - weteranki kina niemego w roli poczciwej starowinki, opiekującej się gromadką osieroconych dzieciaczków, czytającej im każdego wieczoru biblię, ale kiedy trzeba to spuszczającej porządne lanie i wyciągającej z mieszkania giwerę. Piękna rola wygasłej legendy kina.

Na temat tego jak ten film obłędnie wygląda to chyba już zużyto każdy odpowiedni przymiotnik. Kurde, gdyby Laughton nie poprzestałby na nim reżyserskiej kariery to dzisiaj byłby pewnie wymieniany w jednym zdaniu z Hitchcockiem czy Wellesem. Wystarczy spojrzeć na same te kadry:

Spoiler

No i co ciekawe film nie posiada typowo klasycznego zakończenia zgodnego z żelaznymi zasadami Hollywood, gdzie mamy starcie dobra ze złem z udziałem strzałów, podchodów i poniosłej muzyki. Laughton rozwiązuje sprawę tym, że

Spoiler

starowinka zadaje Powellowi strzała z giwery, a resztą zajmują się gliny. I po wszystkim.

Szczerze? Nie wiem jak inni, ale ja akurat jak najbardziej akceptuję takie zakończenie. Nie takie oczywiste i sprawia ono, że łatwiej widzowi uwierzyć w tą historię. Po prostu wykorzystana została karta realizmu.

10/10

Na zakończenie powiem, że film obejrzałem dzięki przyjemności Octopus Festival chyba w najbardziej hipsterskim miejscu na terenie Gdańska. Jest to Ulica Elektryków przy Stoczni Gdańskiej. Aż chyba będę częściej tą miejscówkę odwiedzał, bo w niej przestałem się czuć odosobniony ;)

[Pelivaron]

Jolt

Kandydat do żenady roku. Wymuszony i co gorsza nieśmieszny humor połączony z ciulowymi scenami akcji. Do tego nie wiem co było gorsze i sztuczniejsze - twarz Kate Beckinsale czy jej gra i sposób w jaki wypowiada swoje kwestie. Na deser jest jeszcze Jai Courtney i jego wspólne, romantyczne sceny z Beckinsale - ekranowej chemii tam wcale, ciężko się patrzy na ich pożal się Boże flirt. A na rozchodniaczka duet policyjnych debili z jakąś czarną aktorką, która każdym swoim pojawieniem się wprowadzała mnie w stan, którego przez cały film doświadcza główna bohaterka. Fabuły brak, kilka żenująco chuyowych scen, które chyba miały być śmieszne (mój faworyt to rzucanie noworodkami, da fak xD), no i twist, no bo przecież musiał być twist.

2/10 - bo Tucci był spoko, no sceny z nim są najlepsze :)

[nawrocki]

Twist, który można przewidzieć co do sekundy gdy tylko Courtney pojawił się na ekranie.

U mnie też 3/10, bo miałem dobry humor i rozbawiło mnie rzucanie niemowlakami.

A w ogóle to żal patrzeć, jak Hollywood marnuje Bobby'ego Cannavale.

[shamar]

Shaft (2019)

O żesz UJ. Co za badziewie. O ile pamiętam poprzednia część była sensacją "na serio". A to? To jakaś żenująca parodia.
I kolejny przykład wymuszonego R, gdzie przeklinają co drugie zdanie.
3/10

[Debryk]

Evan Allmighty - reż. Tom Shadyac, 2007r

Spinn-off (bo tak bym to ujął) z Bruca Wszechmogącego, gdzie błyszczał Jim Carrey. Bardzo przyjemny film - pomysł wyjściowy świetny, Steve Carrel pasował do roli jak ulał, arka robi wrażenie i scenariusz naprawdę daje radę. Prawie. Końcówka, gdy nadchodzi powódź jest mocna i jak na ten film cholernie głupia i spieprzona. Pasuje do całości jak dorysowana głowa Matki Whistlera w wykonaniu Jasia Fasoli XD Wrażenie, że została zmieniona w ostatniej chwili jest nieodparte. Po prostu jest idiotyczna, przeszarżowana i nieprzemyślana w żaden sposób.

6/10 ale gdyby nie ta końcówka, to spokojnie 8 bym dał, bo zgrabnie rozwija koncept z pierwowzoru.

[Norton]

No to obejrzałem sobie do krafcików The Beyond Fulciego mając wciąż w pamięci udany seans Kaczuszki.

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Zaczęło się obiecująco, wprowadzenie w sepii zbudowało dobry klimacik; po napisach początkowych czar prysnął, bo scenarzysta wziął sobie wolne. Nic tu nie trzyma się kupy, wątki są posiekane, postacie pojawiają się i znikają bez większego powodu, aktorzy nie grają, tylko wypowiadają głupie, fatalnie zdubbingowane kwestie, a brak jakiejkolwiek logiki nieumiejętnie skrywają hektolitry posoki. Jeśli traktować całość jako poryty sen/ucieleśnienie koszmarów związanych z otwarciem bram piekielnych, to... w zasadzie nic dobrego, bo tego typu jazdy da się pokazać trochę ciekawiej od czegoś, co wygląda na parodię horrorów klasy C.

Cała ta egzaltacja w ukazywaniu przemocy odwraca się na niekorzyść twórców, bo zamiast obrzydzenia pojawia się znudzenie, a powolne babranie się w krwi, mięsie i tkankach nie szokuje, tylko śmieszy wykonaniem. W ogóle śmiechu tu co niemiara, a apogeum radości mamy w końcówce - doktorek przemienia się w Indjanę Dżonsa i tym swoim śmiesznym pistolecikiem strzela co rusz (bez przeładowywania, a jakże) w zombiaków. Oczywiście cały czas najpierw dwa strzały w klatę, a potem w głowę, chociaż już za pierwszym razem było wiadomo, że żywe trupy padają po kuli w łeb.

Suspiria też mi się nie podobała, więc pewnie włoskie horrory sprzed kilku dekad z tą ich śmieszną stylistyką nie dla mnie. 2/10, od dna ratuje całość muzyka i zmysł estetyczny reżysera (kiedy nie zapędza się za bardzo w gore) owocujący kilkoma spoko ujęciami. Filmy powinny mieć scenariusz.

[OGPUEE]

Gliniarz w przedszkolu - chyba pierwszy film z gatunku "gwiazdor kina akcji robi z siebie idiotę nieudolnie opiekując się dziećmi". Zaskakująco jest tu mało błazenady jak w innych komedii ze Schwarzeneggerem (w Świątecznej gorączce dla przykładu) wydarzenia są traktowane serio i humor bardziej wynika z uroku dzieci i jedyne takie stricte komediowe momenty to grypa żołądkowa partnerki Kimble'a i jego SHUT UP!!!.

Jak wspominałem, mało tu błazenady  i dotyka dość poważnych spraw, jak w prezentacji o ojcach dzieci kilka z nich mówi, że "wyszedł po mleko" albo wątek dziecka-ofiary przemocy domowej. Pierwszy akt to jest wyjęty z rasowego sensacyjniaka, lecą bluzgi i pada jeden trup w kadrze. Podobnie w finale. Zdecydowanie nie jest to film familijny i zastanowiłbym się, czy puścić to dzieciom.

Film ukazuje także, iż Schwarzenegger pokazuje, że jak chce to dobrze gra. O dziwo, podali pochodzenie Kimble’a jako austriackie i w jednym momencie szprecha :). Pochwalę fakt, że w przeciwieństwie do innych filmów "gwiazdor kina akcji robi z siebie idiotę nieudolnie opiekując się dziećmi" Arnie dość szybko staje się kompetentny w ogarnianiu dzieciaków. Villain ma nawet sensowną motywację i pomaga tu dobre aktorstwo Tysona.

Piątka z plusem.

[Cassel]

W ogóle na początku Arnold prezentuje się przekozacko.
 

[Debryk]

TO zdecydowanie mało familijny film - bicie kobiet, wpie*ol za przemoc domową, mierzenie do dziecka, wymuszenie biciem prezentu - film pod maską komedii jest całkiem poważny i zrealizowany dobrze.

[Snappik]

Ten film mam na zawsze w serduszku za tę scenę ;)

[OGPUEE]

@Cassel, Snappik
Jak ujrzałem Arnolda w prochowcu i nieogoloną mordą, to pierwsze skojarzenie - "tak by się prezentował Arnold jako Kyle Reese :)".


Od kołyski aż po grób - twórcy nieświadomie stworzyli czarno-żółtą wersję Commando, tj. śp. DMXowi porywają córkę (która tak jak Alyssa Milano sama podejmuje próby ucieczki), a Jet Li jest nadczłowiekiem kopiących dupska i główny villain był jego dawnym kompanem-zdrajcą i toczy z nim finałowy pojedynek, a film kończy jak bohaterzy odchodzą na tle napisów końcowych i modnej piosenki.

W gruncie rzeczy film ma masę durnot jak irytujący gruby kompan DMXa, córka DMX-a przez moment zmienia się w Kevina samego w minivanie czy Jet Li lejący się z jakimś Mini-Me. Zwieńczeniem tego jest finał, gdzie podczas licytacji złych ci dobrzy wjebują się czołgiem. DMX dobrze wypada. Film ładnie wygląda i sceny akcji są niezłe. I nie powiem - bawiłem się dobrze.


4 z minusem

[shamar]

Koleś wygląda jak Victor z "Red Heat"

[Norton]

(06-08-2021, 21:20)Kryst_007 napisał(a): Noc myśliwego (1955, reż. Charles Laughton)

Fajnie, żeś polubił. Dla mnie Noc Myśliwego to jedna z najbardziej przecenianych staroci. Dopóki w centrum akcji pozostaje postać (fantastycznego) Mitchuma, to jest dobrze, ale w pewnym momencie (po śmierci wiadomo-kogo) robi się z tego opowiastka o dwóch hasających dzieciaczkach i nudy na pudy. Nie oczekiwałem, że fałszywy klecha zarżnie malców, ale zrezygnowanie z przyciężkawego klimatu dobiło film. No ale wygląda to rzeczywiście spoko, faktycznie, pamiętam chociażby kadr z żabą na pierwszym planie. Swoją drogą Laugton to był świetny, charakterystyczny aktor. Dał czadu na przykład w świetnej adaptacji Christie, czyli Świadku Oskarżenia (Wilder rządzi). Polecam w razie czego.

[Kryst_007]

Laughtona to widziałem chyba jedynie w "Spartakusie", gdzie zagrał naprawdę znakomicie, a po filmografii domyślam się, że to i tak nic na tle jego dorobku. Z jego ról to chyba na ten moment mnie interesują najbardziej właśnie "Świadek..." oraz "Bunt na Bounty".