[military]

People Under the Stairs - trochę zakurzony filmik Cravena, bardziej dla dzieci niż dorosłych. Jak to u Wesa, przynajmniej kiedy jest w formie, rzecz została nakręcona z niesamowitą energią. Aktorska para z Twin Peaks wymiata (choć gdyby kiedyś kręcili remake, widziałbym w miejscu Everetta McGilla Nicholasa Cage'a - to rola stworzona dla niego!). Pomysł wyjściowy jest bardzo ciekawy, no i całkiem sporo tu emocji. Oczywiście wszystko zajeżdża kiczem na kilometr, ale to kicz świadomy, ładnie wykonany i bardzo zabawny. Dla dziesięciolatków - idealny horror. Dla dorosłych - bardzo dobry komedio-horror. 8/10

[Mental]

Point Break - jedenaście lat nie widziałem tego filmu. Obejrzałem go kiedyś dawno temu jak leciał na niemieckim RTLu i mimo że nie kumałem ni czorta, to pamiętam, że nie mogłem się oderwać. Po latach zrobiłem sobie powtórkę i tak jak z początku trochę drętwy mi się wydał, wymuszone teksty, no i wkurzająca gra młodego Reevsa, to dosłownie po 10 minutach wrażenie gdzieś się ulotniło i pozostał tylko zachwyt. Znakomita jest zwłaszcza ostatnia scena, zgrabnie rozładowująca to, co zwykle nie udaje się twórcom thrillerów. "Point Break" zdecydowanie nie jest tak profesjonalny i wykuwany na zimno jak "Gorączka", ale ma duszę i jest nietuzinkowy i co najważniejsze - nie wali od niego płycizną. Radzę zwrócić uwagę na reżyserską wyobraźnię Kathryn Bigelow. Warto powtórzyć to, co już wielokrotnie pisałem - po obejrzeniu dodatków z dwupłytowego "Near Dark" po raz kolejny zdumiałem się zobaczywszy, jak ona wygląda. To przecież najładniejsza pani reżyser na świecie, a do tego cholernie inteligentna! Zaczynała od jakiegoś klituś-bajduś, a potem były już tylko swojskie klimaty: strzelaniny, broń, kobiety, męska przyjaźń i cyberpunk.

9.5/10 - pół punktu za oczy i jedwabny głos Lori Petty, której "Point Break" dał 5 minut sławy.

[Azgaroth]

Ziemia obiecana - jeden z najlepszych jak nie najlepszy polski film jaki widziałem. Epicka opowieść o Łodzi i jej mieszkańców. Narracja jest dynamiczna (nie możliwe, to Wajda?) i świetnie zmontowana. Nie ma czasu na nudę, wartka akcja i zwroty akcji pozwalają śledzić losy bohaterów z dużym zainteresowaniem. Główni bohaterowie to ogromny plus filmu; zróżnicowani, szybko zapadający w pamięć. Bez patosu i umierania za ojczyznę. Wajda zgromadził świetną obsadę. Olbrychski gra rolę życia. Wtóruje mu równie dobry Pszoniak. Wszyscy bohaterowie nawet drugo i trzecio planowi są bardzo interesujący. Jest pełno świetnych pojedynczych, które zapadają w pamięć. Moja ulubiona to

Spoiler

Muller oprowadzający Borowieckiego po swojej pustej posiadłości.

Imponują również scenografie oraz plenery. Czuć klimat wielkiego miasta, gdzie z dnia na dzień rosną fortuny. Naprawdę świetne kino. 9/10

Zapomniałem sprawdzić czy jest temat o filmie i okazuje się, że jest. Może moderator przenieść post?

[Mental]

Pitch Black - znakomity sci-fi miksujący motywy z różnych innych sci-fi. Super pomyślana postać Riddicka, inne postacie też dobre, w sumie wszystko mi się w tym filmie podobało, a najbardziej ten dialog:

dzieciak: Co musze zrobić, żeby dostać takie oczy?
Riddick: Musisz zabić kilku ludzi.
dzieciak: Żaden problem.
Riddick: Potem musisz dać się złapać, umieścić w izolatce, gdzie powiedzą ci, że już nigdy nie zobaczysz światła dziennego.

9/10

[Lawrence]

London Boulevard (Londyński bulwar

Mitchel (Collim Farrell) po 4 latach wychodzi z więzienia. Przypadkowo dostaję pracę. Ma się opiekować i odganiać paparazzi od Chralotte (Keira Knightley) znanej aktorki, przeżywającej problemy egzystencjalne. Mitchel chce zerwać ze światek przestępczym, ale nie tak łatwo jemu uciec.
W sumie niezły film, nieźle przedstawiony gangsterski świat Londynu i świetne kreacje aktorskie, szczególnie Raya Wintsone'a jako wielkiego bossa.
Może być. 6/10

Due Date (Zanim odejdą wody)

Komedia od twórców "Kac Vegas" z Robertem Downey Jr. i Zachem Galifanakiasem w rolach głównych. A więc humor wiadomy do przewidzenia. Ale w sumie w tej komedii drogi, gagi choć nie wysokich lotów mi się podobały i nie żałuję czasu spędzonego, na tej głupiej, ale zabawnej komedii.

6.5/10

[nawrocki]

Topór - siermiężne, męczące, na szczęście krótkie filmidło, powstałe z myślą o nie wiadomo kim. Bo dla fanów slashera to wręcz ośmieszenie tego gatunku, dla fana horroru z prawdziwego zdarzenia to dno, dla fana wszelkiego rodzaju pastiszów (czyli mnie) zwyczajnie za mało zabawne, za mało wystylizowane, za mało pastiszu w tym wszystkim, a próby parodii kończą się najwyżej uśmiechem politowania. Tak naprawdę jedyny plus to do bólu przeszarżowane sceny morderstw. Rozdzieranie twarzy, i like that! Ale ogólnie...
2/10

[Anielski_Pyl]

CROWS ZERO II (2007, Japonia, reż. T. Miike)

Dobry sequel. Wprawdzie film niczym nowym nie zaskakuje, bo do przerysowanej konwencji ?anime­?filmu? zdążyłem się już przyzwyczaić w jedynce, tak dorzuca od siebie kilka fajnie poprowadzonych wątków ? motywy ojca Genji'ego czy młodszego brata byłego kapitana Hounsena dają radę. Chcę więcej, chcę trójki :)

[Snappik]

The Veteran - angielski Bourne w wersji dla ubogich. Były żołnierz po powrocie z Afganistanu nie potrafi się znaleźć w środowisku pełnym młodocianych przestępców i dilerów. Pewnego dnia dostaje od kumpla propozycję inwigilowania jednego z gangów. Film miał zadatki na dobre kino szpiegowskie. Niestety całość kładzie na łopatki toporne aktorstwo i ogólna taniocha. Nawet końcowa strzelanina (giną dzieci) nie jest w stanie uratować marnej reszty.

3/10

[raven.second]

Powrót żywych trupów - dym z krematorium obok cmentarza zamienia się w gaz i wraz z deszczem spada ziemię. Zmarli wstają z grobów i ruszają na poszukiwanie ludzkich mózgów, a widzowie siedzą i cieszą się jak dzieci oglądając świetny film, który nie stara się być niewiadomo jak poważny i głęboki, tylko traktuje temat lekko i z przymrużeniem oka. Przyjemny klimat zabarwiony grozą, dobre efekty i całkiem znośna fabuła, zwłaszcza wyjaśnienie, czemu trupy pożerają mózgi.


8/10

[Mental]

Out of Sight - spodziewałem się czegoś cięższego, dlatego rozczarowanie. Nie umiem oglądać takich filmów - ni to dramat, ni komedia, złodzieje-dżentelmeni, seksowna pani szeryf, wszystko fajne i bajkowe, do zapomnienia.

Już zapomniałem.

[Bogdan]

Adam (2009) - ktoś mi kiedyś polecał ten tytuł, toteż sięgnąłem, ale w sumie nie porwał mnie za bardzo. Nie jest to zły film, ale nie ma w sobie nic co by sprawiło że go zapamiętam na dłużej - tzn tak, para głównych bohaterów jest bardzo sympatyczna (Rose Byrne podoba mi się coraz bardziej z każdym kolejnym filmem), tak, jest tu parę uroczych scenek, i tak, zakończenie jest niezłe i nawet dość nietypowe jak na tego typu historię, ale ogólnie miałem podczas oglądania wrażenie że oglądam film przeciętny, i nawet się nieco wynudziłem. 5/10 i drugiego seansu raczej nie będzie. Może nie poczułem tego czegoś.

[Berus]

Bad Teacher - bardzo głupia komedia z Cameron Diaz w roli głównej, której wątkiem przewodnim jest powiększenie sobie biustu; w ogóle nie śmieszy, ale ogląda się bardzo przyjemnie i na szczęście trwa dość krótko i nie sposób się nudzić, no i jest jeszcze irytujący Timberlake, ale mimo wszystko bardzo strawna komedyjka

4/10

[Kubeczek]

Akt oskarżenia (The Paradine Case), 1947 r. reż. Alfred Hitchcock

Istnieją dwa rodzaje elegancji: elegancja wrodzona i przybrana. Ta pierwsza jest prawdziwa, rzeczywista, oryginalna i niepowtarzalna. Nie da się jej kupić. Jest albo jej nie ma. Natomiast ta druga - przybrana, albo raczej przebrana jest takim sobie zwykłym, użyję mocnego słowa, oszustwem. Piszę to dlatego, że właśnie ten film Hitchocka ma w sobie elegancją wrodzoną (Gregory Peck i przede wszystkim Alida Valli). Nieudawaną. We współczesnym kinie wydaje mi się wszystko takie jakieś przebrane. Nawet jeśli będą to stroje od Armaniego, Givenchy, Prady itd., to i tak będę miała nieodparte wrażenie, że aktorzy przebrali się tylko w te ?ciuchy?. A elegancji i tak, ani widu, ani słychu. To tylko taka moja refleksja na temat otaczającej zewsząd tandety, bylejakości i nienaturalności.

Film z myszką, z łezką, za mgłą. Sentymentalny.

Moja ocena 7/10

[military]

Wild at Heart - początek był tak słaby (zwłaszcza z beznadziejnie dobraną muzyką "metalową" i Diane Ladd, której rola w pierwszej połowie to koszmarny niewypał), że się nieco zniesmaczyłem, ale warto było oglądać dalej. Ten film to przede wszystkim pojedyncze, świetne sceny, które może i nie tworzą szczególnie spójnej całości, ale same w sobie są niesamowite. Lynch zebrał 3/4 Twin Peaks, dodał do tego genialnego Willema Dafoe w roli Steve'a Buscemi, i Nicka Cage'a w szczytowej formie - i wyszedł fajny koktajl. 8/10.

[raven.second]

Powrót Żywych Trupów 2 - cóż, powtórka z części pierwszej, ale znacznie gorsza. Znów pojemnik z truposzem, znów otworzenie i nawdychanie się gazów, znów walka o przetrwanie. Winę ponoszą nie same żywe trupy, bo umarlaki są na dobrym poziomie, ale żywa część obsady, z dzieciakiem na czele. Nie mogłem wytrzymać. Na zdecydowany plus krótkie ujęcie w stylu Thrillera Jacksona, kiedy to żywe trupy "tańczą" rażone prądem. 6/10 niestety.

Powrót Żywych Trupów 3 - jak to mówią, podchodziłem do tego filmu jak pies do jeża. O ile część pierwsza to świetny, lekki horrorek, to część druga to nudna powtórka z rozrywki. A część trzecia? Zrywa ze wszystkim i serwuje nam zupełnie nową historię. Zamiast typowej walki o życie z setkami żywych trupów mamy do czynienia z parą zakochanych nastolatków, dla których śmierć to tylko przeszkoda. Wiem, to brzmi dennie, ale ogląda się przyjemnie, no i film przypomina Hellraisera (a dokładniej Cenobitów z zamiłowaniem do cielesnych katuszy). 8/10, a co.

[Danus]

Harry Potter and the Order of the Phoenix- napiszę krótko. Najlepszy Potter od czasu Więźnia i Potter o najcięższym klimacie. Super scenografie, emocjonująca historia, ciekawa intryga, aktorstwo i efekty.
Już wkręciłem się na dobre w świat magii i sympatyczne szkoły Hogwart. Ze swojej strony polecam tym którzy nie widzieli.
4/6
A co do poprzedniej części Czary Ognia, to mogę napisać, że film był poprawny i potrafił wciągnąć. Ocena waha się tak pomiędzy 3 a 4 w skali szkolnej.

[gigacz]

"Trzy królestwa" - nie wiem czym ci wszyscy ludzie się zachwycają. Ja w tym arcydzieła nie widzę. Rozmach - niesamowity, ale jakoś nie porwał mnie. Dlaczego? wszystkie te bitwy z tymi tanecznymi, trickami, jakimiś najdziwniejszymi wygibasami w ogóle do mnie nie przemawiają. Dla mnie są po prostu mega sztuczne. I nie mówię tu o końcowej bitwie z formacji "żółw", tylko o tych kiczowatych pojedynkach z przesadzoną choreografią. Film zaledwie "niezły", choć spodziewałem się arcydzieła po innych opiniach. 5/10

Wkrótce obejrzę część drugą.

[military]

Mississipi w ogniu - dobre! Tematyka interesująca w oczywisty sposób, a do tego GENIALNY Hackman i obsada oskarowców oraz kultowców: Dafoe, Rooker, Dourif, R. Lee Ermey, Frances Dormand, i nawet Jigsaw się przewinie w tle.:) Fajne, mimo że czasem Dafoe rzuci takim sucharem, że w uszach trzeszczy - choć w sumie to pasuje do jego postaci. No i świetny soundtrack. 9/10

[patyczak]

Świetny film. Pamiętam, że wzbudził we mnie wielkie emocje - rzadko się zdarza, żebym w czasie seansu znienawidził kogoś, tak jak bandę Dourifa.

[gigacz]

"Siedem" - no ... bardzo dobry film. Aż szkoda że dopiero teraz oglądałem. Nie wiem co tu powiedzieć więcej. Bardzo dużo zaskakujących scen, mimo że scenę z fotografem i z żoną Brada Pitta przewidziałem od razu jak nigdy :) - 8/10